Ήταν το 1991, όταν ο Παρασκευάς Καρασούλος θα συναντούσε τη Λίνα Νικολακοπούλου, κάνοντας την επιμέλεια του εξαντλημένου πλέον βιβλίου «Ολογράφως» (εκδ. Φίλιππος Νάκας), ένα παράτολμο εγχείρημα για τη δεκαετή δισκογραφική πορεία της στιχουργού. Τότε, μάλιστα στην πιάτσα ψιθυριστά ακούγονταν σχόλια για το πώς μία τόσο νεαρή στιχουργός είχε την τόλμη γι’ αυτή την έκδοση, την ίδια ώρα που αρκετοί θαυμαστές της και άνθρωποι του πνεύματος, είχαν αναγνωρίσει το πλούσιο έργο και την πυκνή γραφή της.
Δύο δεκαετίες και αμέτρητα τραγούδια μετά, το 2013, οι δυο τους συνεργάστηκαν αυτή τη φορά στη Μικρή Άρκτο, τον εκδοτικό οίκο του Καρασούλου, με το άλμπουμ «Τα υλικά των μυστικών». Οι δρόμοι παράλληλοι, αλλά τέμνονταν κατά καιρούς και η φιλία τους δυνάμωνε. Μαζί στους αγώνες και τις διεκδικήσεις για την αιμοδότηση του καλού ποιοτικού τραγουδιού, αλλά και στη θεμελίωση μιας εστίας για την αναγνώριση των πνευματικών δικαιωμάτων στη δημιουργία. Μαζί και στην ΕΔΕΜ (Ένωση Δικαιούχων Έργων Μουσικής). Εκείνη αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, εκείνος γραμματέας.
Η χθεσινή παράσταση στο γεμάτο Αθηναϊκό Καφεθέατρο, αφιερώθηκε από τον Καρασούλο στην Νικολακοπούλου, καθώς μ’ ένα κρυολόγημα “έμεινε εκτός” βραδιάς. Ανεβαίνοντας στη σκηνή, ο στιχουργός μίλησε με εγκάρδια λόγια για τη συνοδοιπόρο του, τονίζοντας την «Από κοινού θέα στα πράγματα». Η σύμπραξη έχει έναν παραπάνω λόγο να επισημαίνεται, μια κι είναι η πρώτη φορά στην ιστορία των φεστιβάλ, live και μουσικών σκηνών, που δύο -καταξιωμένοι- στιχουργοί συμπράττουν σε μια παράσταση μοιράζοντας εξίσου τα τραγούδια τους. Οι δύο στιχουργοί συνδέουν το υλικό τους με μοναδικό πρωταγωνιστή τον λόγο. Η επιλογή και αλληλουχία των τραγουδιών είχε τη μαγεία και την αλχημεία ενός δρώμενου που κύλησε με τέτοια φυσικότητα, ώστε κανείς δεν κατάλαβε ότι διήρκεσε πάνω από δύο ώρες.
